Γονείς: από την Υποστήριξη στην Ασφάλεια

Άρθρο το επιστημονικού συνεργάτη του Α.Ο. ΠΟΣΕΙΔΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ Γιάννη Ζαρώτη  Ψυχολόγου-Αθλητικού Ψυχολόγου:"Γονείς: από την Υποστήριξη στην Ασφάλεια"


Ένα από τα στοιχεία που καθορίζουν την προσαρμογή ή όχι του ατόμου στο εκάστοτε περιβάλλον και ταυτόχρονα ορίζει την αντίδρασή του ως «αντίδραση άγχους», αποτελεί η αίσθηση της υποστήριξης, την οποία το άτομο θεωρεί ότι μπορεί να έχει. Η παροχή υποστήριξης αναφέρεται στη διαδικασία όπου το παιδί, από μικρή ηλικία, δραστηριοποιείται και προσπαθεί σε διάφορες καταστάσεις έχοντας την αίσθηση ότι, αν κάτι δεν πάει καλά, τότε μπορεί να «αναζητήσει» βοήθεια στο περιβάλλον του. Η ύπαρξη υποστήριξης δίνει τη δυνατότητα στο παιδί να αισθάνεται ασφαλές, ενώ ταυτόχρονα βιώνει και την αίσθηση της ικανότητας και της προσωπικής επάρκειας, μέσα από τη δυνατότητα να επιλέγει και να πραγματοποιεί τις επιλογές του.
Είναι αρκετές οι φορές, ωστόσο, όπου η υποστήριξη σε μια δραστηριότητα τείνει να γίνει «εκτέλεση από τους άλλους». Οι γονείς των νεαρών παιδιών, θέλοντας να βοηθήσουν όσο περισσότερο μπορούν, θέλοντας να εκδηλώσουν το ενδιαφέρον και την αγάπη προς τα παιδιά, θέλοντας να εκφράσουν την αδιάλειπτη παρουσία τους προς τα παιδιά, πραγματοποιούν οι ίδιοι εν τέλει τη δραστηριότητα. Είναι από τις καταστάσεις όπου η αρχική θετική στάση και οι καλές προθέσεις, τείνουν να δίνουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που θα θέλαμε!
Για να αισθάνεται κάποιος ασφαλής, θα χρειαστεί να κάνει τόσα πράγματα όσα χρειάζεται για να νιώσει ασφάλεια. Θα χρειαστεί να βιώσει την ικανότητά του, να κατανοήσει ότι μπορεί να εκτελέσει και να φέρει εις πέρας αρκετές δραστηριότητες, ότι αν προσπαθεί, έχει τη δυνατότητα να τα καταφέρει. Για να «εξασφαλίσει» την αίσθηση, χρειάζεται να δοκιμάσει μόνος του, να μοχθήσει και να κουραστεί, να στεναχωρηθεί και βιώσει αρνητικά συναισθήματα. Όταν τελικά θα πετύχει, πέραν της ικανοποίησης και της χαράς για την επιτυχία του, θα «προσθέσει» ένα ακόμη κομμάτι στο παζλ της αίσθησης της προσωπικής του ασφάλειας.
Είναι διαφορετικό το να προσπαθώ έχοντας την αίσθηση ότι έχω υποστήριξη για το «τώρα και το μετά» της δραστηριότητας, από το να «αφήνω στους άλλους να το πραγματοποιήσουν».

Πολλές φορές θα χρειαστεί, κυρίως από τους γονείς, να δίνουν στα παιδιά την ευκαιρία να δοκιμάσουν καταστάσεις και δυνάμεις, παρέχοντας υποστήριξη και όχι «εκτελώντας» οι ίδιοι την δραστηριότητα για λογαριασμό των παιδιών τους. Θα ήταν ωφέλιμο και περισσότερο λειτουργικό για τα παιδιά να εκπαιδευτούν στο να ενεργοποιούνται, να προσπαθούν, να δοκιμάζουν, να επιλέγουν, να κρίνουν, καθώς αυτά τα στοιχεία θα χρειαστούν στην διάρκεια της εξέλιξής τους, περισσότερο ίσως από την παντοτινή βοήθεια των άλλων, η οποία δεν είναι και παντοτινά εφικτή!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΚΟΛΥΜΒΗΣΗ - ΤΜΗΜΑΤΑ ΕΝΗΛΙΚΩΝ